Lambert ten Kate (1674 - 1731)

was een succesvol koopman en een geniaal taalkundige. Hij ging uit van de gesproken taal eerder dan van de geschreven taal. Spelling kon hem maar matig boeien. Hij was innoverend op het gebied van etymologie en vergelijkende taalstudie. Zoals op het kaartje af te lezen valt, deelde hij de Europese talen in in verwante taalgebieden.

Zijn Aenleiding tot de kennisse van het verhevene deel der Nederduitsche sprake is een monument. Ze verscheen in Amsterdam in 1723 in 2 zware volumina.
Hij pleit voor 3 stijlniveaus: verheven, statig en gemeenzaam. Hij waardeert dialecten, maar ze moeten hun plaats kennen. Met zijn stelling dat de taalwetten 'van achteren te vinden' zijn, dus uit het eigen taalgebruik afgeleid moeten worden, brak hij met de opvatting dat taalwetten voorgeschreven moesten worden.
Hij gaat vaak terug naar het verleden om het actueel taalgebruik te begrijpen. Zijn studie van de sterke werkwoorden is op dat punt exemplarisch.